Adolescencja – burza dorastania

Dorastanie – jeden z najtrudniejszych okresów w życiu nastolatka: „Nic nie rozumiesz!” „Nie wiesz co czuje!” „Szkoła jest beznadziejna!” Jak odnaleźć właściwą drogę w tym trudnym  dla dziecka i dla rodziców okresie?

Nagła zmiana frontu

Okres adolescencji – dorastania jest przejściowym momentem między byciem dzieckiem a dorosłym. To czas rozwojowego kryzysu, kiedy następuje wiele zmian w ciele i psychice młodego człowieka. Rodzice przestają być centralną częścią życia swojego dziecka. Gdzie wędruje jego uwaga? W stronę rówieśników, szkoły, mediów, trendów. Zanika bezkrytyczna bliskość z rodzicami. Pojawia się bunt, wahanie nastrojów, wycofanie. Młody dorosły zmienia się zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Zaznacza swoją obecność, autonomię i odmienność od rodziców – to, że ma własne zdanie i nie musi się podporządkować. Burzliwe zmiany hormonalne, dojrzewanie płciowe i coraz silniejsza indywiduacja, sprawiają, że nastolatek ulega różnym, silnym emocjom. Impulsywnie podejmuje decyzje, które kończą się kłótniami czy buntem choćby dla zasady. Testuje wytrzymałość swoich rodziców. Emocje, z którymi się zmaga są bardzo zmienne i zarazem sprzeczne jak - miłość i nienawiść czy radość i smutek. Dokładnie tak jak opinie rówieśników. W tym czasie utożsamia się z kręgiem swoich znajomych. Próbuje udowodnić sobie i innym „ile jest wart”. Chce być coraz lepszą wersją siebie w świecie pełnym bodźców. Zmienia wygląd, szuka zainteresowania i podziwu, czasem w kręgu subkultury. Grupa rówieśnicza odgrywa ważną rolę w dorastaniu młodego nastolatka, to w niej szuka zrozumienia i akceptacji.

Gwałtowne wyładowania

Każdy dorosły przechodził przez okres dojrzewania, dla każdego jest to coś osobistego. Dorastanie to czas inicjacji: pierwsze wagary, pierwsze związki, wypalone papierosy, wypite piwo czy pierwsze kontakty seksualne. Kłótnie to istny huragan: złość, żal do całego świata i dźwięk trzaskających drzwi. Kto z nas tego nie robił? Czy jest jednak sposób, aby złagodzić burzę, jaką jest dorastanie? Dojrzewanie to naturalny proces w życiu człowieka, do tego bardzo ważny i potrzebny, choć burzliwy, pomaga dziecku wejść w dorosłość i przy odpowiednim wsparciu pozwoli spojrzeć na życie z dobrej perspektywy. Ta perspektywa w dużej mierze zależy od kilku czynników. Pierwszy to otoczenie. Relacje z rówieśnikami są w tym okresie bardzo istotne i przy tym bywają trudne. W dobie narastającej agresji i wszechobecnego Internetu łatwo o spięcia. Odzieranie z prywatności czy ośmieszenie w trakcie dorastania to ogromny ciężar. Wszelkie trudne doświadczenia w tym czasie wpływają na osobowość, samoocenę i postrzeganie świata. Media i aktualne trendy bardzo silnie oddziałują na dorastającą młodzież: pogoń za ideałami i chęć bycia lepszą wersją siebie nie ułatwiają odnalezienia się w rzeczywistości. Zwłaszcza, gdy wygląd dla młodzieży staje się najważniejszy. Gdy napór trudnych przeżyć wewnętrznych i sytuacja zewnętrzna przekroczą możliwości radzenia sobie młodego człowieka, mogą pojawić się niepokojące objawy: fobie, zaburzenia lękowe czy objawy somatyczne z powodu stresu. Nasilające się trudności mogą prowadzić do zaburzeń odżywiania, depresji, okaleczeń lub prób samobójczych. Warto wtedy sięgnąć po wsparcie specjalisty psychologa klinicznego dzieci i młodzieży lub psychoterapeuty.

Złagodzić huragan

Dorastanie nie zawsze kończy się gwałtownym wyładowaniem. Świadomość, że twoje dziecko może zawsze i o wszystkim z tobą porozmawiać potrafi zlikwidować nie jedno napięcie. Wsparcie i zrozumienie, chociaż najczęściej odrzucane - jest bardzo ważne. Młody buntownik często szuka akceptacji, uwagi i zrozumienia poza domem. Dlatego tak istotne jest słuchanie swojej dorastającej pociechy i zwracanie uwagi na jego potrzeby. Bycie wysłuchanym i dostrzeżonym, mimo różnic i niezgody, jest ważnym doświadczeniem. Stosowanie metody zakazów i nakazów, bez uważności na zmagania dziecka, może mieć odwrotny skutek. Ograniczenia swobody są potrzebne jednak stosowane nadmiernie mogą zwiększać bunt. Pozwól, dziecku wyrazić siebie poprzez muzykę czy ubiór. Przypomnij sobie siebie w tamtym okresie i to, czego tobie wtedy brakowało. Nie musisz zgadzać się na wszystko, co nastolatek powie lub zażąda, ważne są twoje argumenty i spokój. Uważność w wychowaniu swojej dorastającej pociechy to nie lada wyzwanie. Zatrzymaj się na chwilę i przyjrzyj się temu, co ją lub jego naprawdę pasjonuje. Warto także pamiętać, że mimo usilnych starań młodość ma swoje własne prawa. Każdy młody nastolatek coś czasem „przeskrobie” - musi się przecież uczyć na błędach. Wysłuchanie i bycie obok mimo wszystko – sprawi, że twoje dziecko zamiast uciekać jak najdalej od domu, zacznie do niego wracać, bo tam czuje się bezpiecznie.

Copyright © Uważna Pracownia Terapii - Poznań