O przywiązaniu słów kilka
Przywiązaniem można nazwać więź pomiędzy ludźmi, określa jakość i rodzaj relacji. O stylach relacji i przywiązaniu jako pierwsi pisali J. Bowlby i M. Ainsworth. Pierwszą ważną relacją w życiu człowieka jest więź pomiędzy dzieckiem, a opiekunem sprawującym bezpośrednią nad nim opiekę, najczęściej jest to matka. Więź ta stanowi ważny fundament dla umiejętności tworzenia relacji w przyszłości. Można wyróżnić trzy style przywiązania: oparty na poczuciu bezpieczeństwa, lękowo-ambiwalentny oraz lękowo-unikający.
Styl oparty na poczuciu bezpieczeństwa, a funkcjonowanie w związku.
Osoby dorosłe, które wyrastały w poczuciu miłości, opieki, troski mają największe szanse i zasoby do stworzenia związków trwałych, dających satysfakcję, pełnych szacunku i zaufania. Partnerzy z bezpiecznym stylem przywiązania chętnie angażują się w związek, mają na uwadze jego dobro. Dbają by w relacji spędzać czas z parterem, ale także, aby mieć chwilę dla siebie. Czują się dobrze w towarzystwie partnera, ale równie dobrze znoszą rozłąki. Podczas pojawiających się trudności, próbują problem rozwiązać.
Styl lękowo-ambiwalentny, a funkcjonowanie w związku.
Osoby dorosłe przejawiające lękowo-ambiwalentny styl przywiązania, przeżywają mieszane uczucia. Z jednej strony martwią się o trwałość i prawdziwość ich relacji, z drugiej strony mogą odczuwać obawę, że ich chęć bliskości z parterem może go odstraszyć lub przytłoczyć. Najczęściej osoby te czują się gorsze od innych, niedoceniane przez partnera, ale także przez otoczenie. Często towarzyszy im silna zazdrość, która może wynikać z niskiego poczucia własnej wartości. Mają tendencję wracania do wydarzeń z przeszłości, mówienia o doznanych krzywdach lub wypominania. Jeśli w związku pojawia się kryzys, reagują bardzo emocjonalnie, wręcz dramatyzują, pojawia się duża złość, brak myślenia elastycznego - trzymanie się swoich utartych schematów.
Najczęstsze powody wizyty u terapeuty par: zazdrość, często pojawiające się kłótnie.
Styl lękowo-unikający, a funkcjonowanie w związku.
Osoby wychowywane w poczuciu odrzucenia przez opiekuna, w życiu dorosłym miewają trudności z zaangażowaniem się w związek. Jeżeli partner otacza je troską czy opieką, osobom tym może towarzyszyć poczucie ograniczenia wolności, często mają tendencję do uciekania od związku. Dosyć szybko w relacji odczuwają rutynę, szukają nowych wrażeń. Pojawia się też często unikanie intymności w relacji. Osoby te mogą mieć silne tendencje do przelotnych kontaktów seksualnych. Podczas problemów w relacji dystansują się milcząc lub są nadmiernie racjonalni, brak miejsca na emocje.
Najczęstsze powody wizyty u terapeuty par: zdrada, brak zaangażowania, problemy w komunikacji.
Paulina Dzitko (Zerka)
psycholog, terapeuta par i małżeństw
w zespole Uważnej od 6.2017 do 3.2020
Copyright © Uważna Pracownia Terapii - Poznań